U osób starszych nadpotliwość może mieć wiele źródeł. Z jednej strony to naturalna reakcja organizmu na wysoką temperaturę otoczenia czy stres, z drugiej – objaw zaburzeń wewnętrznych. U seniorów przyczyną bywa m.in. cukrzyca, nadczynność tarczycy, niewydolność serca czy zaburzenia neurologiczne (np. choroba Parkinsona).
Nie bez znaczenia są też działania uboczne niektórych leków – w tym przeciwdepresyjnych, hipotensyjnych lub leków nasercowych. Warto również pamiętać, że u osób po 60. roku życia zmienia się funkcjonowanie układu termoregulacyjnego – organizm wolniej reaguje na przegrzanie, a potliwość może pojawić się nawet przy umiarkowanym wysiłku. Uporczywe pocenie się powinno być sygnałem do konsultacji z lekarzem.
Podstawą skutecznego leczenia nadmiernej potliwości u seniorów jest prawidłowe rozpoznanie jej przyczyny. Jeśli problem ma charakter wtórny – np. wynika z zaburzeń hormonalnych, infekcji lub chorób przewlekłych – należy skupić się na terapii choroby podstawowej. Zmiana leków, unormowanie poziomu cukru we krwi czy stabilizacja pracy tarczycy może znacznie zmniejszyć potliwość.
W niektórych przypadkach konieczne są dodatkowe badania – morfologia, oznaczenie hormonów, EKG czy USG jamy brzusznej. Warto też pamiętać, że nadpotliwość może mieć komponent psychiczny – zwłaszcza jeśli towarzyszy jej lęk, drażliwość czy bezsenność. Dlatego skuteczna terapia powinna być indywidualna i obejmować także wsparcie psychologiczne, jeśli zachodzi taka potrzeba.
W codziennym życiu warto wdrożyć kilka prostych zasad, które mogą znacznie poprawić komfort osób zmagających się z nadpotliwością.
Jeśli nadmierna potliwość utrzymuje się mimo stosowania domowych sposobów lub nasila się bez wyraźnej przyczyny, konieczna jest konsultacja lekarska. Dermatolog, internista lub geriatria mogą zaproponować leczenie miejscowe – np. preparaty zawierające chlorek glinu, które ograniczają wydzielanie potu.
W trudniejszych przypadkach stosuje się zabiegi jonoforezy (szczególnie przy poceniu dłoni i stóp), a także ostrzykiwanie toksyną botulinową, która blokuje przewodnictwo nerwowe do gruczołów potowych. W wyjątkowych przypadkach rozważane są zabiegi chirurgiczne (np. sympatektomia), choć u seniorów są stosowane bardzo rzadko. Kluczowe jest dopasowanie terapii do stanu ogólnego pacjenta i jego oczekiwań – celem jest poprawa jakości życia bez zbędnego ryzyka.