Inflacja w pierwszej kolejności odbija się na kosztach codziennych zakupów, czyli jedzenia, leków, środków higienicznych czy opłat za energię. To właśnie te wydatki pochłaniają największą część emerytur, które w wielu przypadkach nie przekraczają kilku tysięcy złotych brutto. Seniorzy nie mają dużych oszczędności ani możliwości korzystania z tańszych zamienników, ponieważ w przypadku leków czy produktów dietetycznych muszą kupować to, co zaleci lekarz.
Do tego dochodzą rosnące rachunki za mieszkanie, ogrzewanie i transport, które dodatkowo obciążają domowy budżet. Efekt? Wielu emerytów musi rezygnować z drobnych przyjemności, a czasem nawet ograniczać wydatki na zdrowie.
Waloryzacja emerytur ma na celu utrzymanie ich siły nabywczej, jednak w praktyce często nie nadąża za rzeczywistym tempem wzrostu cen. Nawet jeśli świadczenia wzrosną o kilka procent, inflacja bywa znacznie wyższa, przez co seniorzy realnie tracą część swojej emerytury.
Problemem jest również fakt, że wiele osób pobiera bardzo niskie świadczenia wynikające z krótkiego okresu składkowego, pracy w niepełnym wymiarze godzin lub zatrudnienia na umowach cywilnoprawnych. W takiej sytuacji nawet niewielkie podwyżki cen powodują poważne trudności finansowe, a seniorzy muszą wybierać pomiędzy opłaceniem rachunków a zakupem leków.
Problemy finansowe związane z inflacją mają bezpośrednie przełożenie na zdrowie seniorów. Osoby, które muszą oszczędzać na jedzeniu, wybierają tańsze, mniej wartościowe produkty, co pogarsza ich stan odżywienia i zwiększa ryzyko chorób przewlekłych. Rezygnacja z części leków lub wizyt lekarskich z powodu braku pieniędzy prowadzi do zaniedbania terapii i pogorszenia stanu zdrowia.
Inflacja ogranicza również możliwości uczestnictwa w życiu społecznym, ponieważ seniorzy rzadziej wychodzą z domu, unikają spotkań towarzyskich czy zajęć rekreacyjnych, co sprzyja izolacji i obniżeniu nastroju. W ten sposób problem ekonomiczny przeradza się w poważne wyzwanie społeczne i zdrowotne.
W obliczu inflacji konieczne stają się systemowe działania, które realnie poprawią sytuację finansową osób starszych. Waloryzacja świadczeń powinna być bardziej dostosowana do rzeczywistych kosztów życia seniorów, a nie jedynie do wskaźników inflacyjnych liczonych ogólnie dla całego społeczeństwa. Ważne jest także wspieranie programów dofinansowujących zakup leków czy usług medycznych, które są jednym z największych wydatków emerytów.
Coraz większe znaczenie mają również lokalne inicjatywy społeczne, takie jak darmowe zajęcia, zniżki komunikacyjne czy programy wsparcia w zakupie opału. Wszystkie te działania mogą sprawić, że seniorzy będą mogli lepiej poradzić sobie z rosnącymi kosztami życia i uniknąć sytuacji, w której inflacja odbiera im poczucie bezpieczeństwa.