Najczęstszym powodem rezygnacji z rehabilitacji są koszty, które w dużej mierze spadają na barki pacjentów i ich rodzin. Ceny prywatnych wizyt i zabiegów bywają zbyt wysokie w porównaniu do emerytury, zwłaszcza jeśli konieczna jest długotrwała terapia. Refundacja w ramach NFZ istnieje, ale liczba miejsc i terminy oczekiwania często sprawiają, że seniorzy nie mogą sobie pozwolić na kilkumiesięczne przerwy w leczeniu.
Brak systemowych rozwiązań i ograniczone finansowanie powodują, że wielu pacjentów wybiera domowe metody radzenia sobie z bólem zamiast profesjonalnej rehabilitacji. To jednak prowadzi do pogorszenia stanu zdrowia i zwiększa ryzyko niepełnosprawności w przyszłości.
Oprócz kosztów poważnym problemem jest ograniczona dostępność rehabilitacji w Polsce. Seniorzy mieszkający w mniejszych miejscowościach czy na wsiach często muszą pokonywać kilkadziesiąt kilometrów, aby skorzystać z zabiegów. Dojazdy są szczególnie uciążliwe dla osób z ograniczoną mobilnością lub bez wsparcia rodziny.
Nawet w dużych miastach liczba placówek kontraktujących rehabilitację jest niewystarczająca, co przekłada się na długie kolejki i odległe terminy. W efekcie seniorzy często rezygnują z udziału w terapii, uznając, że jest to zbyt skomplikowane logistycznie. Brak dostępnych usług wpływa nie tylko na ich zdrowie, ale i poczucie bezpieczeństwa.
Nie tylko koszty i dostępność decydują o rezygnacji z rehabilitacji. Wielu seniorów zniechęca się po pierwszych zabiegach, gdy efekty nie są natychmiastowe. Oczekiwanie szybkiej poprawy sprawia, że brak widocznych rezultatów bywa interpretowany jako „brak sensu” dalszej terapii. Do tego dochodzi lęk przed bólem podczas ćwiczeń, brak wiary w swoje możliwości czy poczucie wstydu związanego z ograniczeniami.
Część osób starszych nie chce także być ciężarem dla rodziny, więc świadomie rezygnuje z regularnych dojazdów na zajęcia. Bariery psychiczne mają ogromne znaczenie i często prowadzą do przerwania leczenia nawet w sytuacjach, gdy dostęp do rehabilitacji jest zapewniony.
Kluczem do skutecznej rehabilitacji jest nie tylko dostęp do specjalistów, ale także wsparcie emocjonalne i edukacyjne. Seniorzy powinni być informowani, że poprawa zdrowia wymaga czasu i cierpliwości, a systematyczność jest kluczowa. Ważne jest także budowanie poczucia sprawczości i pokazanie, że nawet niewielkie postępy mają znaczenie.
Rodzina i opiekunowie mogą wspierać seniora poprzez motywację, pomoc w organizacji dojazdów czy wspólne ćwiczenia w domu. Warto również korzystać z teleporad, które pozwalają konsultować postępy terapii i uzyskać wskazówki bez wychodzenia z domu. Tego typu wsparcie znacząco zwiększa szanse na dokończenie rehabilitacji i poprawę jakości życia seniora.