U wielu osób po 60. roku życia może pojawić się delikatne drżenie rąk, które niekoniecznie świadczy o chorobie. Wraz z wiekiem układ nerwowy i mięśniowy ulega naturalnym zmianom – spada napięcie mięśniowe, a koordynacja ruchowa może być mniej precyzyjna. Drżenie spoczynkowe lub drobne drgania przy wysiłku mogą być wynikiem osłabienia mięśni, stresu, odwodnienia, niedoboru witamin lub działania leków.
Niekiedy za drżenie odpowiada również nadczynność tarczycy, spadek poziomu cukru czy nadmierne spożycie kofeiny. Jeśli drżenie nie nasila się, nie utrudnia codziennego funkcjonowania i występuje jedynie okazjonalnie – często nie ma powodu do niepokoju. Mimo to, każdy nowy lub pogłębiający się objaw u osoby starszej warto omówić z lekarzem, by wykluczyć poważniejsze przyczyny i uniknąć zbagatelizowania ewentualnych schorzeń neurologicznych.
Drżenie w chorobie Parkinsona ma specyficzny charakter i różni się od tzw. łagodnego drżenia starczego. Przede wszystkim występuje głównie w spoczynku – czyli gdy ręka nie wykonuje żadnego ruchu – i może obejmować jedną kończynę, zazwyczaj zaczynając od dłoni lub palców. Charakterystyczny jest tzw. ruch „liczenia pieniędzy”, w którym palce poruszają się mimowolnie, nawet gdy są rozluźnione. W miarę rozwoju choroby drżenie może przenosić się na drugą stronę ciała i nasilać.
U osób z chorobą Parkinsona oprócz drżenia pojawiają się też inne objawy – spowolnienie ruchowe (bradykinezja), sztywność mięśni, zaburzenia równowagi czy problemy z pisaniem. Z kolei łagodne drżenie samoistne często nasila się przy wykonywaniu precyzyjnych ruchów, np. przy nalewaniu płynów, i nie towarzyszą mu inne objawy neurologiczne. Ocenę różnic powinien przeprowadzić neurolog – samodzielna diagnoza na podstawie obserwacji może być myląca.
Jeśli drżenie jest jednostronne, nasila się w spoczynku, wpływa na sprawność dłoni lub pojawiło się nagle – konieczna jest specjalistyczna diagnostyka. Niepokojącymi sygnałami są również problemy z równowagą, trudności z mówieniem, uczucie sztywności kończyn, spowolnienie ruchów czy zmiany w piśmie.
Neurolog może zlecić badania obrazowe (np. rezonans magnetyczny), testy neurologiczne i obserwację objawów w czasie. Warto również poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, chorobach towarzyszących i diecie – czasem źródłem drżenia może być interakcja lekowa lub niedobór składników odżywczych.
Jeśli drżenie rąk przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu, warto wprowadzić kilka praktycznych rozwiązań, które ułatwią wykonywanie prostych czynności. Pomocne mogą być specjalne sztućce o grubym uchwycie, kubki z dwoma uchwytami, a także stabilne pojemniki do przechowywania. Dobrym wsparciem są też ćwiczenia poprawiające koordynację i siłę dłoni – najlepiej prowadzone pod okiem fizjoterapeuty.
Seniorzy z drżeniem powinny unikać stresu, który nasila objawy, a także ograniczyć kofeinę i używki. Regularny sen, nawodnienie i zbilansowana dieta mają również znaczenie w łagodzeniu objawów. W niektórych przypadkach pomocne mogą być techniki relaksacyjne, takie jak oddech przeponowy czy joga dla seniorów. Kluczowe jest zaakceptowanie ograniczeń i dostosowanie tempa życia – drżenie nie musi oznaczać utraty samodzielności, zwłaszcza gdy wcześnie zostanie rozpoznane i odpowiednio zaopiekowane.
Jeśli zauważasz niepokojące drżenie rąk, skonsultuj się z neurologiem – wczesna diagnoza to szansa na skuteczne leczenie i większy komfort życia.